فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا از زمان پرتابشدن به فضا در ۱۶ سال پیش، تصاویر شگفت انگیزی ثبت شده است. این فضاپیما از کنار نگهبان کرد و نگاهی به فوران آتشفشان در قمر آیو این سیاره انداخت و در اتفاقی مهم، از کنار پلوتو نیز گذر کرد. نیوهورایزنز اولین فضاپیمای ساخت بشر است که از سیاره‌های کوتوله بازدید می‌کند. به‌گزارش گیزمودو، فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا اکنون حدود 6.9 میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و با سرعت 53 هزار کیلومتر برساعت در حال ماجراجویی در کمربند کویپر است.

عبور از کنار پلوتو که در ۱۴ جولای ۲۰۱۵ (۲۲ تیر ۱۳۹۴) اتفاق افتاد، به‌عنوان بزرگ‌ترین فضاپیمای نیوهورایزنز می‌شود. بااین‌حال، محقق از مأموریت اکتشافی ناسا نهایت استفاده را برد تا هزاران تصویر از اجرام موجود در منظومه‌ای شمسی ثبت کنند. در ادامه، نگاهی به جذاب‌ترین تصاویر می‌اندازد که به‌لطف فضای پیمای نیوهورایزنز ناسا به آن‌ها دسترسی داریم.

مدیر و قمر آتشفشانی آیو

فضاپیمای نیوهورایزنز در مسیر خود به‌سمت بخش بیرونی منظومه‌ای شمسی، از کنار سیاره‌های مدیریت عبور کرد. عبور از کنار مشتری به‌دلیل قرار‌گرفتن درمعرض گرانش این سیاره، شتاب نیوهورایزنز را بیشتر کرد و به این فضاپیما امکان داد با سرعت بیشتری به‌سمت پلوتو حرکت کند. اطلاعات می‌گویند حجم داده‌های علمی جمع‌آوری‌شده‌های نیوهورایزنز هنگام عبور از کنار مشتری از آن چیزی بود که انتظارش را بیشتر کند.

نیوهورایزنز تصاویر بسیاری ثبت کرد. اما یکی از این تصاویر مونتاژی که مشتری و قمر آتشفشانی این سیاره به نام آیو را به نمایش می‌گذارد، بیشتر از بقیه توجه می‌کند. تصویری که در ترکیب رنگی فروسرخ به‌تصویر کشیده شده است، در ۲۸ فوریه ۲۰۰۷ (۹ اسفند ۱۳۸۵) ثبت شد. همچنین، تاریخ ثبت تصویر قمر آیو که در رنگ واقعی به‌نمایش گذاشته شده، به یک مارس ۲۰۰۷ (۱۰ اسفند ۱۳۸۵) برمی‌گرداند.

جوّ متلاطم غول گازی

فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا با استفاده از دوربین فروسرخ LEISA، تصاویری از جوّ سیاره‌ای ثبت کرد. تصاویری که در بالا می‌بینید، در ۲۷ فوریه ۲۰۰۷ (۸ اسفند ۱۳۸۵) ثبت شده است. یعنی زمانی که نیوهورایزنز حدوداً ۲٫۵۷ میلیون کیلومتر از سیاره‌ی غول‌پیکر مشتری فاصله دارد.

به‌گفته‌ی ناسا، این تصاویر تنها بخش کوچکی از اطلاعات را نشان می‌دهند که ازطریق اسکن با دوربین LEISA به دست می‌آیند. ناسا می‌گوید این، تنها نمونه‌هایی از مزایایی است که فروسرخ برای مطالعات انجام شده بر روی جوّ ارائه می‌دهد.

فوران در آیو

در اتفاقی شگفت‌انگیز، فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا در ۲۸ فوریه ۲۰۰۷ (۹ اسفند ۱۳۸۵) فواره‌های آتشفشانی را ثبت کرد که در قمر آیو دیده می‌شد. فوران آتشفشان تواشتر که در بالای تصویر دیده می‌شود، فواره‌ای به ارتفاع ۳۳۰ کیلومتری از سطح زمین می‌شود.

وقتی هدف آن می‌شود

این تصویر از پلوتو و قمر آن، یعنی شارون، در ۱۵ آوریل ۲۰۱۵ (۲۶ فروردین ۱۳۹۴) ثبت شده است. یعنی تنها ۹۰ روز قبل از عبور از نیوهورایزنز در کنار آن‌ها. در آن زمان ناسا در بیانیه گفت:

با نزدیک‌شدن به سامانه‌ی پلوتو، در حال دیدن ویژگی‌های جذابی مانند منطقه‌های روشن در نزدیکی قطبِ مشاهده‌کردنی پلوتو هستیم. به‌لطف این مشاهده‌ها، ماجرای علمی بزرگی برای درک این جرم آسمانی مرموز آغاز شده است. هرچه نزدیک‌تر می‌شویم، هیجان ما برای پرده‌برداری از رازهای پلوتو با استفاده از نیوهورایزنز بیشتر می‌شود.

رنگینکمان پلوتو

این رنگ پروضوح از پلوتو که در ۱۴ جولای ۲۰۱۵ (۲۳ تیر ۱۳۹۴) ثبت شده است، یکی از بهترین تصاویر ثبت‌شده فضاپیماها در تاریخ تمدن بشری می‌شود. ناسا هنگام انتشار عمومی این تصویر گفت:

سطح پلوتو پوشیده از رنگ‌های ظریف متنوعی است که در این تصویر تقویت می‌شود تا رنگینکمانی متشکل از رنگ‌های آبی کم‌رنگ، زرد، نارنجی و رنگ‌پررنگ ایجاد شود.

ناسا افزودن قسمت‌های مختلف در سطوح پلوتو رنگ متمایزی دارند و در پشت آن‌ها داستان‌های پیچیده نهفته است. فاصله‌ی فضایی نیوهورایزنز ناسا از پلوتو عبور از کنار این سیاره‌ای کوتوله به ۱۲۵۰۰ کیلومتر رسید.

شارون

نیوهورایزنز از دوربین MVIC خود استفاده کرد تا این تصویر چشم‌نواز را از شارون ثبت کند. تصویر بالا شارون را در رنگ واقعی‌اش به‌نمایش می‌گذارد. شارون قمری پلوتونی است که قطر آن تنها به ۱/۲۱۲ کیلومتر می‌رسد. هنگام ثبت تصویر بالا، فاصله‌ی فضایپیمای نیوهورایزنز از شارون ۷۴،۱۷۶ کیلومتر بود.

سمت تاریک پلوتو

رویارویی نیوهورایزنز با پلوتو بسیار کوتاه‌مدت بود؛ چون فضاپیمای ناسا با سرعت حدوداً 84000 کیلومتر از کنار این سیاره کوتوله عبور کرد. نیوهورایزنز تصاویر واضحی از سمت تاریک پلوتو ثبت کند. اما دانش با استفاده از ۳۶۰ تصویری که نیوهورایزنز ثبت کرد، نشان داد از سمت تاریک پلوتو خلق کنند.

نگاهی گذرا به کووار

در جولای ۲۰۱۶ (تیر و مرداد ۱۳۹۵)، فضاپیمای نیوهورایزنز تصویری از کووار را ثبت کرد که در حال عبور بود. کواوار جرمی دور در کمربند کویپر است که قطرش به ۱/۱۱۰ کیلومتر می‌رسید.

آروکوت؛ آدمبرفی فضایی

پس از عبور از کنار پلوتو، دانش ناسا از نگاه دوربینهای نیوهورایزنز جرم آسمانی دیگر در فضایی که بعدها را مشاهده می کنید. آروکوت نامیده شد. دیده شدن این جرم آسمانی در کمربند کویپر فرانپتونی اتفاقی تعجب‌برانگیز بود و با نگاه دقیق متوجه شدند که آروکوت ظاهری شبیه به آدم‌برفی دارد. فضاپیمای نیوهورایزنز در ۱ ژانویه ۲۰۱۹ (۱۱ دی ۱۳۹۷) آروکوت را مشاهده کردید.

دانشمندان می‌گویند آروکوت دورترین جرم آسمانی است که فضاپیمای ساخت بشر است از آن بازدید کند. در سال ۲۰۱۹ ناسا در بیانیه‌ای گفت:

داده‌های به‌دست‌رسیده از آروکوت سرنخ‌هایی درباره نحوه شکل‌گیری سیاره‌ها و خاستگاه کیهانی ما ارائه شده است. معتقدیم این جرم قدیمی که از دو قسمت مرتبط‌به‌هم ساخته‌شده، ممکن است پاسخ‌هایی را در خود داشته باشید تا از منشأ حیات کره‌ای زمین کمک کند.

دیدار با کاوشگر قدیمی ناسا

نیوهورایزنز در ۲۵ دسامبر ۲۰۲۰ (۵ آذر ۱۳۹۹) دوربین LORRI خود را به‌سمت فضاپیمای وویجر ۱ ناسا گرفت (دایره‌ی زرد تصویر بالا). وویجر ۱ دورترین فضاپیما از زمین است و تنها فضاپیمایی می‌شود که به فضای بین ستاره‌ای راه پیدا کرده باشد. این فضاپیما در تصویر دیده نمی‌شود؛ اما در‌هر‌صورت تصویر بالا جذابیت زیادی دارد.

هنگام ثبت تصویر، دو فضای پیمای ناسا حدوداً 18 میلیارد کیلومتر باهم فاصله دارد و وویجر 1 در فاصله حدود 22.7 میلیارد کیلومتری از خورشید بود. انتظار می‌رود فضاپیمای نیوهورایزنز در دهه‌های ۲۰۴۰، مانند وویجر ۱ منظومه‌ای شمسی را ترک و وارد فضای بین‌ستاره شود.

نمایش متفاوت از ستاره‌ها

دو نمای متفاوت از ستاره‌ی کوتوله‌ی سرخ پروکسیما قنطورس؛ تصویر سمت راست این ستاره از زمین و تصویر سمت چپ نمای آن را از فضای پیمای نیوهورایزنز می‌دهد.

فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا دور به‌حدی است که از ستاره‌ها متفاوت است در مقایسه با آنچه در زمین می‌بینیم، دسترسی دارد. در سال ۲۰۲۰، با کنار هم‌گذاشتن تصاویر مختلف به این موضوع پی بردند.

تصویر بالا ستاره‌های پروکسیما قنطورس و ولف ۳۵۹ را در دو نمای متفاوت (از زمین و از نگاه فضایپیمای نیوهورایزنز) نشان می‌دهد. هنگام ثبت تصویر بالا، نیوهورایزنز در فاصله‌ای حدود 6.9 میلیارد کیلومتر از زمین بود.